Naam: De naam "Tivoli Pinnacles" is afgeleid van de stad Tivoli, Italië, die op korte afstand ten oosten van Rome ligt, aangezien deze top op korte afstand ten oosten van Roman Rock ligt. Diepte: Maximale diepte is ongeveer 22 m op het zand naar het zuiden, en de top van de top is ongeveer 10 m. Zeeleven: De noordelijke pinakels zijn opmerkelijk vanwege de grote Bank Steenbras, die zijn gezien in groepen van maximaal 4. De zuidelijke pinakels hebben verschillende grote Romeinse in residentie. De steilere zijden van de pinakels zijn bedekt met grote aantallen veersterren, en er zijn goede voorbeelden van gorgonische zeewaaiers in de diepere delen. De meer horizontale gebieden hebben vaak grote groepen grijze zeekomkommers die zo dicht bij elkaar zijn geclusterd dat het rif er niet tussen kan worden gezien. Fotografie: Macroapparatuur geeft meestal goede resultaten, aangezien er een groot aantal kleine ongewervelde dieren is, en groothoeklenzen kunnen de ruige topografie vastleggen als het water voldoende helder is. Het rif is zo ondiep dat de verlichting best goed kan zijn, maar het is tegelijkertijd te diep om veel rood of oranje vast te houden, dus kleuren zullen gedempt en groenachtig zijn, tenzij kunstlicht wordt gebruikt. Voor afstanden groter dan ongeveer 300 mm kunt u dit het beste doen met externe flitsers, om backscatter te minimaliseren. Topografie: Het rif is relatief lang en smal en de lengteas loopt ongeveer van noord naar zuid (330 ° magnetisch). De lengte is ongeveer 190 m en de breedte ongeveer 60 m. Er zijn andere uitgestrekte riffen met een vergelijkbare topografie, geologie en ecologie in de buurt, bij Roman Rock in het westen, Castor Rock in het noorden, Rambler Rock in het oosten en zuidoosten en enkele niet nader genoemde pinakels in het noordoosten. Het rif heeft een opvallende topgroep aan de zuidkant en een andere, veel kleinere en iets lagere groep in het hoge noorden. Het gebied rond de zuidelijke pinakels en tot aan de noordelijke pinakels lijkt voornamelijk lage hoekstenen en rotsblokken te zijn, met een groot deel van de omtrek behoorlijk gebroken, vooral aan de westkant. Er zijn een paar uitschieters, waarvan sommige behoorlijk uitgebreid lijken, maar de meeste zijn laag en klein. De zuidelijke sector van het Castor Rock-rif is zichtbaar vanaf het noordelijke uiteinde bij goed zicht, over ongeveer 10 m zand.